ဣႆာမစၧရိယ

##‪#‎ဣႆာ‬၊မစၧရိယ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ရဲ႕ ဘဝအက်ဥ္းသား စာအုပ္ေလးထဲမွာ လူဟာ ေကာင္းမႈလုပ္ရင္လုပ္၊ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းမႈ တစ္ခုခုေတာ့ ေတြးေတာႀကံစည္ေနမိသတဲ့။ ထားပါေတာ့ေလ။အခုဟာက အနက္ဖြင့္ထားတာေလးကိုသေဘာက်လို႔ပါ။ ဣႆာ - ၿပိဳင္ဆိုင္ျခင္းသေဘာအရ သူတစ္ပါးက မိမိထက္ " သာ " သြားမွာကို စိုးရိမ္သည္။မနာလိုျဖစ္၏။မိမိထက္ "သာ " သြားမွာကိုစိုးရိမ္ျခင္း၊မနာလိုျခင္း ကို "ဣႆာ "ဟုေခၚ၏။ မစၧရိယ - အက်ဥ္းအားျဖင့္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား "လာဘ "။အမ်ား၏ အေလးအျမတ္ျပဳမႈမ်ား "သကၠာရ "။ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမႈ မ်ား "သိေလာက "ဟူသမွ်ကို မရေလေအာင္ တနည္းနည္းျဖင့္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းျဖစ္ေစ၊သြယ္ဝိုက္၍ျဖစ္ ေစ ျပဳလုပ္၏။ဤသို႔ျပဳလုပ္ျခင္းကို ဝန္တိုျခင္း " မစၧရိယ "ဟုေခၚ၏။ လို႔ ဆရာႀကီးက ဆံုးမထားတာဖတ္ရတယ္။ အင္မတန္ရွင္းလင္းလြယ္ကူစြာနားလည္ေစပါတယ္။ ‪#‎ကြၽန္ေတာ့ရင္ထဲမွာေတာ့ကေလး‬ ဘဝထဲက စြဲလာတဲ့ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ရိွတယ္။ဆရာဦးဝင္းမြန္ေရးတဲ့ " ဆားဒယ္ "ပါ။ကေလးတို႔ သဘာဝေခ်ာင္းထဲမွာ ဆားခ်က္တဲ့ ဒယ္ကိုစီးတဲ့ အေၾကာင္းေလးေပါ့ဗ်ာ။ဆားဒယ္ ဆိုေတာ့ အသြားေႏွးတယ္ေလ။ေလွကေလးေတြ ေက်ာ္တက္သြားေတာ့ လက္ျပက်န္ခဲ့ၿပီးေပ်ာ္ေနတာပါပဲတဲ့။ အသက္ႀကီးလာေတာ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္အတူတူ ျဖစ္ပါလွ်က္ သူကေတာ့ရာထူးေတြ တိုးၿပီး ငါကေတာ့က်န္ခဲ့ တယ္ဆိုၿပီး မနာလိုဝန္တို ျဖစ္မိတာေပါ့။အဲဒီလိုစိတ္ေလးျဖစ္လာတဲ့ အခါၾကေတာ့ မွ ကေလးဘဝက ဆားဒယ္ စီးခဲ့တာကို အမွတ္ရမိတယ္။ မိမိစီးေနေသာ ဆားဒယ္ကိုေလွကေလးေတြ ေက်ာ္တက္ေတာ့ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ခဲ့ သလို အခုလဲ စိတ္ကိုဘာလို႔ မထားႏိုင္ရမွာလဲ ဟု မိမိကိုယ္မိမိဆံုးမေသာ အက္ေဆးေကာင္းေလးပါ။ အက္ေဆးဖတ္ခဲ့စဥ္တံုးကေတာ့ မနာလိုဝန္တို စိတ္၏ အျပစ္ကို မသိေသးေသာအရြယ္ေပါ့ဗ်ာ။အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းတက္စဥ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာ၏ဌာနမႉး၊ကြၽန္ေတာ့ဆရာႀကီးအား သတိ ရေနမိေတာ့သည္။

သီတာေဒဝီ

### သီတာေဒဝီ ရာမာယဏဇာတ္ဆိုလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကပါတယ္။အထူးမိတ္ဆက္စရာမလိုေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ အခုေျပာခ်င္တာက သီတာေဒဝီ အေၾကာင္းေလးပါ။ ရာမ ဇာတ္မွာက အခ်စ္႐ံႈးသမား ဒႆဂီရိ ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳၾကတာ အသဲကြဲသမား ကိုက်န္ရစ္တို႔ပါပဲ။တစ္ကယ္လဲ ဟုတ္ေနတာ ဆိုေတာ့ ေျပာစရာ မရိွပါဘူးေလ။ ခက္တာက သီတာ မင္းသမီးေလးကို ေျပာၾကဆိုၾက သံုးသပ္ၾကတာ တစ္မ်ဳိးႀကီး ျဖစ္ေနသလားလို႔ပါဗ်ာ။ ဒႆဂီရိကို ပဲ စြဲလမ္းေနသလိုလို၊ခ်စ္ေနသလိုလို ေျပာၾကတာေတြ႕ရတယ္ဗ်ာ။တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ဒႆဂီရိက သီတာ ကို ခိုးသြားေတာ့ သီတာမင္းသမီးေလး ဒႆ အေပၚ စိတ္႐ိုင္ခ်င္သလိုလို ေျပာတာလဲ ရိွေသး သဗ်။ သီတာမင္းသမီးေလး က ဒႆဂီရိ ပံုကိုဆြဲႏိုင္တာ ခ်စ္ေနလို႔ေပါ့ ဆိုတာလည္း ေတြ႕မိေသးရဲ႕။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဒႆ ကို ရာမ က သတ္ႏိုင္လိုက္ၿပီး သီတာကို ေခၚယူပါတယ္။သို႔ေသာ္ ရာမက သီတာကို သံသယဝင္သည့္အတြက္ သီတာ သစၥာျပဳၿပီးမီးပံုတြင္းသို႔ဆင္းကာ မိမိ၏စင္ၾကယ္မႈကို သက္ေသထူသည္။ "သီတာ ကိုမီးမေလာင္ေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ရာမက သီတာကို မိမိသံသယမရိွေၾကာင္း၊ျပည္သူတို႔ျမင္သာေအာင္ သက္ေသထူျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာၿပီး အယုဒၶယျပည္သို႔ျပန္ၾကသည္။ " ရာမက သီတာကိုျပန္လည္သိမ္းပိုက္သည္ကို ျပည္သူမ်ားက မေက်နပ္ေၾကာင္း ၾကားရ၍ ရာမက မေကာင္းေသာ နမူနာျပရာေရာက္မည္ စိုးသျဖင့္ သီတာအား ေတာထဲသို႔ ေခၚ၍ စြန္႔ပစ္ရန္ လကၡဏ ကို အမိန္႔ေပးသည္။သီတာလည္း ရေသ့ႀကီးထံခိုလံႈ၍ ေနရင္း ရာမ ႏွင့္ရေသာ သားေတာ္ႏွစ္ေယာက္ဖြားျမင္သည္။ ရေသ့ႀကီးသည္ (၇) ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ရာမ မင္းအား သီတာတြင္အျပစ္မရိွေၾကာင္းႏွင့္ရာမႏွင့္ရေသာသားႏွစ္ ေယာက္ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပသည္။ရာမက သီတာ အျပစ္ကင္းစင္ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္သစၥာျပဳရန္ေျပာသည္။ "သီတာ က မ်က္လႊာခ်၍ မိမိသည္ ရာမမွတစ္ပါး အျခားေယာက်္ားကို စိတ္ျဖင့္ပင္ မျပစ္မွားမိေၾကာင္း၊ရာမ မင္းအေပၚ၌ ကံသံုးပါးလံုး သစၥာတည္ေၾကာင္းေျပာဆိုၿပီး။ဤသစၥာမွန္ပါက ေျမနတ္သမီးလာေရာက္၍မိမိကိုေဆာင္ယူသြားပါေစသတည္းဟု သစၥာျပဳရာ ေျမအက္ကြဲ၍ေျမနတ္သမီးေပၚလာၿပီး သီတာကိုေပြ႕ဖက္ကာေျမထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားသည္ " ဒီဇာတ္ကိုၾကည့္ရင္ ရာမ မင္းသားက လူသူေတာ္ေကာင္းဆိုရင္ ဒႆဂီရိက ၿပိဳင္ဖက္ ဗီလိန္ေပါ့ဗ်ာ။အေကာင္းနဲ႔အဆိုး၊အမွန္နဲ႔အမွား အားၿပိဳင္မႈေတြနဲ႔အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ဇာတ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက မယ္သီတာပါ။သူက တစ္ကယ္ေတာ့သစၥာတရားရဲ႕ျပ႐ုပ္ပါ။သစၥာတရားကိုေဖာ္က်ဴးဖို႔ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္သစၥာဆိုၿပီးသူ႕ရဲ႕သစၥာတရားမွန္ကန္ေၾကာင္းျပရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕သစၥာတရား အလွကို ေဖာ္ၫႊန္းတဲ့ ျပ႐ုပ္ လို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။